دامنه یا دامین آدرسهای اینترنتی مربوط به وبسایتها هستند که همگی آنها یکتا بوده و حفظشان برای انسانها ساده است. منظور از یکتا بودن این است که هیچ دو وبسایتی دارای یک نام دامنه یکسان نیستند. به عنوان توضیح بیشتر میتوان گفت یکتا بودن آدرس دامنهها مانند شماره تلفنها است. در سطح جهان شماره تلفنهای بسیار وجود دارد؛ همانگونه که دامنههای بسیار زیادی نیز وجود دارد که آدرس هیچ کدام از آنها مشابه یکدیگر نیست. البته تفاوتهای مهمی بین آنها است؛ وجه تمایز اصلی شماره تماس با دامنه این است که نام و آدرس دامنهها کاربرپسند است. یعنی اینکه عموماً نام دامنه با حوزه فعالیت و موضوع وبسایت مربوط به آن مطابقت دارد. آدرس و نام دامنه بر خلاف آدرس IP، به راحتی قابل فهم و حفظ کردن است. در واقع یکی از علتهای ایجاد دامنه و استفاده گسترده از آن، تبدیل آدرس IP (مانند 148.249.48.94) به نامی آشنا و ساده جهت به خاطر سپردن است.
مثالهایی از نام دامنه:
2- Google.com
به زبان سادهتر، نام دامنه همان نام ویسایت است. از نام دامنه برای تعیین هویت کامپیوترها و وبسایتها در سطح اینترنت استفاده میشود. البته عموماً برای شناسایی کامپیوترها و سرورها از آدرس IP و برای شناسایی و دستیابی به وبسایتها از نام دامنه استفاده میشود. حفظ آدرس IP که شامل یک رشته از اعداد است برای انسان سخت میباشد. به همین دلیل است که دامنهها پدید آمده و استفاده از آنها به سرعت توسعه یافته است.
دامنهها عموماً از سه بخش تشکیل شدهاند:
1- پسوند دامنه که نام اصلی آن دامنه سطح بالا (TLD) است.
2- نام دامنه یا SLD
3- زیر دامنه که استفاده از آن اختیاری است.
یعنی ساختار دامنه بدین شکل است:
http = پروتکل مورد استفاده
www = زیر دامنه
HiSupport = نام دامنه یا Second-level Domain
.net = دامنه سطح بالا یا Top-level Domain
به HiSupport.net که شامل دو بخش SLD و TLD یعنی نام دامنه و دامنه سطح بالا است روی هم رفته Root Domain گفته میشود.
در انتها باید گفت که برای داشتن یک وبسایت، نیاز به داشتن یک آدرس است و آن آدرس برای به خاطر سپردن نیازمند یک نام است. این نام همان دامنه میباشد.
حال که متوجه شدید دامنه چیست، میتوانید دامنه مورد نظرتان را با نام و پسوند دلخواه خود از طریق صفحه ثبت دامنه به راحتی ثبت برسانید.